वारीची वाटपंढरीची वारी म्हणजे केवळ पंढरपूरला जाणारी पायवाट नाही, ती आहे अंतःकरणातल्या श्रद्धेची वाट. भगव्या पताकांखाली चालणाऱ्या लाखो वारकऱ्यांच्या पावलांमध्ये एक लय असते—हरिनामाची, भक्तीची, आणि समतेची. वारीत जाताना कोणालाही जात, पंथ, वय, श्रीमंती याचा फरक उरत नाही. सगळे एकसमान, सगळे “माऊली”! “माझे माहेर पंढरी, आहे भीवरेच्या तिरी”—या एका ओळीत वारीचं सार सामावलेलं आहे. वारी म्हणजे चालणं, पण ते चालणं केवळ शरीराचं नसतं—ते मनाचं, आत्म्याचं आणि भावनेचं असतं. विठ्ठलाच्या भेटीसाठी चाललेली ही वाट, प्रत्येक वारकऱ्याच्या जीवनात एक नवा प्रकाश टाकते. ही वाट भर उन्हात चालणाऱ्या पावलांना केवळ थकवा देत नाही, तर त्यातूनच येतो नवचैतन्य. पावसात भिजताना मिळणारी ती दैवी अनुभूती, हेच वारीचं खरं सार आहे. डोक्यावर तुळशीवृंदावन घेऊन आणि ओठांवर “ज्ञानोबा-तुकाराम”चा गजर घेऊन जेव्हा वारी पुढे सरकते, तेव्हा वाटते की हा चालणारा समाजच एका सुदृढ संस्कृतीचं द्योतक आहे. वारीमध्ये मैत्री निर्माण होते, अनोळखी हातात हात गुंफून चालतात. इथे कोणी एकटं राहत नाही—सगळी वारी एकाच कुटुंबासारखी! हजारो पावलांनी साकारलेला हा चालता देऊळ, चंद्रभागेच्या कुशीत विसावतो आणि वारकऱ्याचं मन विठ्ठलाच्या चरणी विसावून जातं. वारी म्हणजे नात्यांची जुळवाजुळव, साधनेचा मार्ग, आणि श्रद्धेचा उत्सव!
|
विठ्ठल विठ्ठल…वारी म्हणजे नात्यांची जुळवाजुळव, साधनेचा मार्ग, आणि श्रद्धेचा उत्सव!
पाँझिटीव्ह वाँचचे सभासद व्हा. शासन मित्र, पाेलीस मित्र, पत्रकार मित्र बना.
